در یک فرد جوان و سالم، سیستم ایمنی بدن به طور معمول برای حفظ نظم به کار گرفته می شود - وصله آسیب ها و دفع عفونت ها. اما با افزایش سن یا زمانی که در وضعیت سلامتی ضعیفی هستیم، این پاسخ های التهابی می توانند از یک آستانه بحرانی خاص عبور کنند - نقطه ای که فراتر از آن به بیش از حد می روند و آبشاری از مواد شیمیایی قوی را آزاد می کنند که در اطراف بدن هجوم می آورند، سلول های سالم را از بین می برند و DNA ما را مثله می کنند. وارد "التهاب" شوید - پس زمینه جوشان التهاب که با روند پیری همراه است.
اینجاست که پوست وارد می شود. آخرین تحقیقات نشان می دهد که پوست چروک ، بیمار یا آسیب دیده بخشی از این سیستم التهاب می شود و یک کوکتل شیمیایی آزاد می کند که منجر به آسیب و التهاب بیشتر می شود. مائو چیانگ من، دانشمند محقق در دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو، می گوید: «پوست که از نظر زمانی پیر شده است، سطوح بیان بالاتری از یک پانل کامل از سیتوکین ها و کموکین های التهابی را نشان می دهد.» او می گوید که همین امر در مورد پوست روشن نیز صادق است.
به صورت موضعی، این مواد شیمیایی کلاژن و الاستین را تخریب می کنند و باعث نازک شدن بیشتر پوست، چین و چروک و کاهش خاصیت ارتجاعی می شوند، توضیح می دهد که توبا موسارت انصاری، محقق فوق دکترا در دانشگاه پزشکی جیچی، ژاپن. او می گوید: "آنها [همچنین] سد پوست را مختل می کنند و از دست دادن آب و حساسیت به عوامل استرس زا را افزایش می دهند." حلقه بازخورد بیشتر توسط سلول های پیر در پوست ترکیب می شود - یا در اثر پیری طبیعی یا آسیب اشعه ماوراء بنفش ایجاد می شود - که مواد شیمیایی التهابی خود را نیز آزاد می کنند.
اما این تازه آغاز کار است. پوست به عنوان بزرگترین اندام بدن، می تواند تأثیر عمیقی داشته باشد. مواد شیمیایی آزاد شده توسط پوست بیمار و ناکارآمد به زودی وارد جریان خون می شوند، جایی که در اطراف شسته می شوند و به بافت های دیگر آسیب می رسانند. در میان التهاب سیستمیک متعاقب آن، مواد شیمیایی از پوست می توانند به اندام هایی برسند که کاملا نامرتبط به نظر می رسند، از جمله آنها قلب و مغز است